پیامبران و اوصیاء الهی برای اینکه طمعی به بیت المال نداشته باشند هر کدامشان مشغول کاری بودند . آیت الّله حق شناس

شب زنده داری بر عمر و روزیتان می افزاید . آیت الّله حق شناس

آب صاف هدایت انسان است .آبِ گِل آلود کدر است . آب صاف گرچه چکه ای باشد که از قنات می آید خوب است . اصلآ صدای آبِ صاف چقدر خوب است . رودخانه ای که گِل داشته باشد « هو هو » و « خور خور » می کند . آدم می ترسد . ولی رودخانه ای که آب صاف دارد ، صدایش چقدر قشنگ است .

ان شاءالله پهلوی رود خانه های بزرگ که آب صاف دارد بنشینی و گوش بدهی ببینی چه می گوید . اگر اهل روضه هستی و توجه به کربلا داری ، آب برایت روضه می خواند اگر توجه به اخلاق ائمه (ع) داشته باشی ، برایت علم اخلاق می گوید . اگر توجه به خدا داشته باشی که خیلی چیزها می گوید . یک جا بنشین و ببین آب چه می گوید !

بنده چند سال قبل یک وقت به رودخانه نگاه کردم دیدم می گوید : آب! چک چک هم می گوید : آب! آب!... وقتی به نهر رفتم دیدم می گوید : آب! آب! رسیدم به شط . دیدم شط هم می گوید : آب! آب!... نمی دانم این عطش چیست که همه می گویند : آب ! خود آب هم می گوید : آب ! سبحانه ، سبحانه ، سبحانه .

وقتی به دریا رفتم ساکت شد ، آرام شد . یک وقت گفتند دریا حرکت کرده است ، عصبانی است ، مثل کوه به سوی آسمان بلند می شود و می گوید : آب! آب کو؟ آب کجاست ؟ گفتم دریا دیگر چرا ندا می زند ؟ چرا امام حسین (ع) روز عاشورا صدا می زند العطش ؛ آب ، آب ،... ؟ فرمود : قطره های سرگردان در چشمه ها و نهرها را صدا می زند ؛ می گوید : بیایید مرا یاری کنید ! دوستان ، شیعیان ، بستگان بیایید مرا نصرت دهید !

دیدی همه آبند ، همه جا صدای آب است ، همه عطش دارند ، همه العطشند . اصلآ مخلوق چرا حرکت می کند ؟ چون دنبال آب می گردد . همه تشنه هستند ، چه در دنیا چه در آخرت . در خواب هم خواب آب می بینند . همه آب می گویند . کربلایی ها همه آب می شنوند . صدای آب می شنوند . خلاصه چکه وقتی به نهر رسید ساکت می شود ، چون صدای نهر قشنگ تر است . نهر وقتی به رودخانه رسید ، آرام می گیرد . می بیند این هم آب می گوید ، ولی لطیف تر . رود خانه وقتی به دریا رسید آرام می گیرد . می بیند صدای دریا مهم تر است .

شاهزاده علی اکبر را دیدی وقتی لب پدر بزرگوارش را چشید ، ساکت شد . چر آرام شد ؟ وقتی زبان در دهان پدر گذارد ، دید عطش در این جا خوابیده است . دریای حیات و عزت ، تشن? حیات و علم است . باز علم می خواهد ، باز معرفت می خواهد ، باز با مبدأ خودش کار دارد .وقتی پدر را دید این گونه تشنه است ، پسر راحت شد .

هر کدام از مؤمنین هم قوی تر باشد رفیقش را آرام می کند . هر کدام تشنگی بیش تری دارد ، پایینی را آرام می کند ، قوه می دهد ، قدرت می دهد .

برادر من! همیشه مواظب باش که اگر تشنه ای در اطراف خود یافتی قدرش را بدانی . برادرت ، رفیقت ، جوان خانه ات ، زن و بچه ات ، اینها را آب بده ؛ آب ثواب دارد . یعنی محبّت بده ، وقتی دو مؤمن با یکدیگر مصافحه می کنند ، هر کدام محبّتش بیشتر باشد ، افضل تر است . یعنی آب دهنده اوست . آب به زیر دستش می دهد . حیات و عزت در او بیشتر است . دو مؤمن وقتی باهم مصافحه می کنند ، اگر دارای دو نهر آبند ، وقتی با هم مخلوط شوند و برای خدا و ائمه مصافحه کنند ، هرکدام دارای دو نهر می شوند .         

                                مرحوم حاج محمّد اسماعیل دولابی کتاب طوبای محبّت جلد اول

خیلی چیزها مخفی است . باید آن را با منقاش محبّت بیرون آورد . اهل محبّت هنرهای بزرگی دارند . علم را از ائمه (ع) می کشیدند . یعنی با محبّت می نشستند . اصلآ به حضرت نگاه نمی کردند ، فقط حواسش به دلش بود و به آنجا که حضرت دارد صحبت می کند چسبانیده بود . آن برجسته ها ، علم را از موالیان می کشیدند . محِّب سالم از محبوبش ، مرید سالم از مرادش ، شاگرد سالم از استادش ، علم و معرفت را بیرون می کشد . طالب سالم از خوبان خدا علم را بیرون می کشد . به گوش و اینها کار ندارد ، بلکه اخلاص و ادب نشان می دهد .

حضرت سلمان را دیدی چقدر با ادب نزد پیغمبر خدا و ائمه (ع) می نشست و آن جور علم را اخذ کرد . نه مسأله پرسید و نه این طرف و آن طرف دوید . مؤمنین را سرافراز کرد . کم حدیث پرسیده ، ولی روغن کلمات و جوهر کلام را می کشید . « سلمان منّا اهل البیت » ؛ از ما شد از بس مؤدّب نشست و همه را اخذ کرد . خدا روزی کند ! یک شاگرد سر پایین می اندازد و همه را در می آورد . محبّت لازم است .

علی (ع) فرمود : « مَن رَءانی رَأَی الَحق » هر که مرا ببیند حق را دیده است . علی جوهر حقیقت را آشکار کرد . نفرمود : « مَن سَمِع کَلامی » ، یا « قرَءَ حدیثی » . در صورتی که در کلامشان خودشان پیدا هستند . اساس ، « من رءانی » است . بعد کلمات هم در آن است .

اصلآ صاحب کلام در خود کلام است .هر هنرمندی در هنرش است ، هر صنعتکاری در صنعتش هست . یک در،  نجارش را نشان می دهد . هر کس یک نقاشی را ببیند نقاش را نگاه می کند . نقش را نگاه نمی کند نقاش را می بیند . می گوید : ببین چه کرده است ! نقش را می بیند و حواسش به نقاش می رود . علی را نگاه می کند و حق را می بیند .

علما به سیّد بن طاووس گفتند : در مجلس ما شرکت کن ! ما وقتی شما را می بینیم خدا را می بینیم . چرا بغداد نمی آیی ؟ ایشان در جواب فرمود : اگر بیایم شما را ببینم و خدا را نبینم و سرگرم شما شوم ، کافرم . اگر شما را ببینم و خدا را هم ببینم ، مشرکم . اگر شما را نبینم و خدا را ببینم که الان همین طور هستم . آنها هم قبول کردند . رند نبودند تا از راه یگانگی و دوستی وارد شوند .

دوست انسان را می برد . این که فرمود : شیعیان ما علم را از ثریا اخذ می کنند ، مال محبّت هم هست . از راه محبّت و یگانگی . اول تسلیم بعد هم محبّت . از راه ولایت و محبّت . تسلیم که شد علم را اخذ می کند ، تسلیم استاد ، خدا ، قرآن . این قاعد? راه است . این اساس طریق و اساس تعلیم و تعّلم است .           

                              مرحوم حاج محمّد اسماعیل دولابی کتاب طوبای محبّت جلد اول  

http://www.tebyan.com/Archive/SpecialOccasions/Religious/2007/9/15/45835.html

http://www.box.net/shared/xbg86iuck0

بعد ازکلیک بر روی آدرس فوق در پنجره جدید بروی دانلود کلیک کنید فایل به صورت زیب شده می باشد بعد از باز کردن با برنامه ادوب اکروبات آن را اجرا کنید.

کنگره حضرت سید هاشم موسوی حداد (رضوان الله تعالی علیه) در سه جلسه

http://www.motaghin.com/soundgroup.aspx?gid=57

عن الحسین بن مسلم عن ابی جعفر الثانی علیه السلام قال: قلت له: جعلت فداک، إنهم یقولون: أن النوم بعد الفجر مکروه لأن الأرزاق یقسم فی ذلک الوقت؟
فقال: الأرزاق موظوفة مقسومة، و لله فضل یقسمه من طلوع الفجر إلی طلوع الشمس، و ذلک قوله «و أسألوا الله من فضله»(نساء،32)، ثم قال: و ذکر الله بعد طلوع الفجر، أبلغ فی طلب الرزق من الضرب فی الأرض (موسوعة الامام الجواد علیه السلام: ج2، ص63، ح1)
حسین بن مسلم می گوید: به امام جواد علیه السلام عرض کردم: فدایت شوم! مردم می گویند خواب بعد از طلوع فجر مکروه است چون روزی انسان ها در آن وقت تقسیم می شود (و خواب در آن موقع، سبب محرومیت از روزی می گردد)، (آیا چنین است)؟
فرمود: روزی انسان ها تعیین شده و تقسیم شده است ولی خداوند دارای فضلی (و زیادی) است که (در قرآن) فرمود: از خدا درخواست کنید فضلش را .
سپس فرمود: ذکر خدا (و سؤال از فضلش) بعد از طلوع فجر، تأثیرش بیش از دویدن در پی طلب رزق است. (تفسیر عیاشی: ج1، ص240، ح119)