حرفهایی که فایده ندارد نزن

خداوند متعال می فرماید: ما یلفظ من قول الاّ لدیه رقیب عتید ؛ هیچ کلامی از دهان شما بیرون نمی آید ، مگر اینکه نگهبانی آماده است و آن را ضبط می کند .(سوره ق،آیه 18)

نقل می کنند : طلبه ای از دنیا رفت ،چون اورا در خواب دیدند ،پرسیدند حالت چطور است او گفت : مواظب اعمال و گفته های خود باشید ،زیرا حساب و کتاب خدا بسیار دقیق است ،روزی که باران می بارید من گفتم :به به عجب باران به موقعی ؛ هنوز سر آن یک جمله گرفتارم و به من می گویند: مگر ما باران بی موقع هم داشته ایم ؟

حضرت علی (علیه السلام ) فرمودند: ایّاک و فضول الکلام فانّه یظهر من عیوبک ما بطن و یحرّک علیک من اعدائک ما سکن ؛ از حرف زائد و بیهوده دوری کن چرا که عیوب پنهان تو را آشکار می کند و دشمنان تورا ، که با تو کاری ندارند بر علیه تو تحریک می کند .

وقتی ما طلبه بودیم همین که چند نفر جمع می شدیم ، هم مباحثم مرحوم شیخ محمود تحریری ، مفاتیح را دست یکی از رفقاء که صدای خوبی  داشت می داد و می گفت: از مناجات خمسه عشر بخوان .این مناجات باعث می شد که از سخنان بیهوده خودداری کنیم .

شخصی نزد آیه الله العظمی سید احمد خوانساری (علیه الرحمه) آمد و یک ساعت با آقا صحبت کرد آقا فقط با یک بله جواب او را دادند .

بعضی علوم هستند که جز از راه سکوت نمی شود به آنها رسید .

غرض اینکه حرفهای زائد را از کلامت خارج کن و هر حرفی را که نمی دانی نگو و آنچه را که هم می دانی همه اش را نگو و ضمنا به هر کس هم نگو.

مخفی نماند که سخن گفتن بی فایده وقتی است که سخنی بگوئی که اگر آن را نگویی ضرری به دین و دنیای تو نمی رسدو گفتن آن نیز نفعی برای هیچ کس نداشته باشد.

برخوردارفرید،شاکر،آداب الطلاب ،ص130-128
از وبلاگ مدرسه علمیه فاطمیه کرمان