اگر درس بخوانی  و استاد اخلاق نداشته باشی ، بر فرض آیت الله هم بشوی نَفس تو هم ، آیت الله می شود ، آن وقت بیچاره می شوی .

همان طوری که به دکتر می روی و دستور رژیم غذائی می گیری ، باید پیش استاد بروی و دستور اخلاق بگیری . باید استاد باشد که نزد او بروی که باد کبر و غرور تو را خالی کند .

فکر نکنی حالا که این کتابها را می خوانی به جائی رسیده ای و حتماً مورد تایید امام زمان «عج الله تعالی فرجه الشریف» قرار گرفته ای .

حضرت آیت الله العظمی حاج شیخ عبد الکریم حائری «رحمه الله» فرمودند :وقتی شخصی طلبه می شود مانند انگور است که بر اثر جوشاندن نجس می شود و راه پاک شدن آن ، ثُلثان است ، پس باید طلبه استاد اخلاق بگیرد و خود را تزکیه کند ؛ زیرا علم و دانش و مدرک ، آدمی را مغرور و متکبر می سازد و یک طلبه باید آن قدر تلاش کند و بجوشد تا 3/2 او یعنی صفات و اخلاق بد او بخار شود و از بین برود تا اینکه بتوان از او استفاده کرد .

امّا مواظب باش گرفتار نا اهل نشوی ، گرفتار این سیم وَصلی ها نشوی ، اگر کسی پیدا شد که دلش می خواهد ، همه بفهمند که آدم خوبی است و فکر می کند ، سیمش وصل است ، به او اعتماد مکن .

اگر کسی واقعاً سیمش وصل باشد به کسی نمی گوید .

درس اخلاقی را که شما را بی حال کند ، چرتی کند ، شل و وِل کند ، درس اخلاقی که شما را از درس بیندازد ، درس اخلاق نیست ، اینها را کنار بگذار ، مواظب باش تو را گول نزنند .

ما اگر قدری خوب بشویم  و نیّتمان را درست کنیم ، استاد خوب هم گیرمان می آید .

استاد اخلاق ما، یکی حاج آقا حسین فاطمی «رحمه الله» بود که در قم شبهای جمعه به درس اخلاق ایشان می رفتیم ، در آن زمان قم 700یا 800 طلبه بیشتر نداشت. ما 70 یا 80 نفر بودیم که از ایشان استفاده می کردیم و یکی هم جمعه ها  به درس اخلاق حضرت آیت الله العظمی امام خمینی«رحمه الله» می رفتیم.

از جملاتی که ازحضرت امام «رحمه الله» به یاددارم این است که ایشان فرمودند:ما می توانیم با علم واخلاق انسان واقعی بشویم،ولی حیوانات نمی توانند پس باید درانسانیت بکوشیم .

برخوردار فرید،شاکر ، آداب الطلاب ،ج1 ، ص165 -163
سلسله مباحث حوزوی توسط آیت الله مجتهدی تهرانی

از وبلاگ مدرسه علمیه فاطمیه کرمان