بنای پروردگار عزیز - جل‌وعز- بر آمرزش است. این روایت را شاید بعضی از آقایان اهل علم بنا بر مصالحی که در نظر دارند، نمی‌خوانند.
سؤال می‌شود: خوب باباجان! تو عالم بودی؟ جواب می‌دهد: نه!
متعلم چطور؟ نه!
مستمع چطور؟ نه!
دوستدار اهل علم چطور؟ نه!
در یک سفره‌ای با عالم هم‌خوراک بوده‌ای؟ نه!
همه‌اش نه! منفی!
با عالمی هم‌نام هستی؟ بله، اسمم مثلاً عبدالله، حسن، تقی است.
خطاب می‌شود: خیلی خوب ببریدش بهشت.
رحمت خدا تا این حد است، آقاجان من!
زملک تا ملکوت، ج ا، ص 42
