عالم همه محو گل رخسار حسین است ذرات جهان در عجب از کار حسین است
دانی که چرا خانه ی حق گشته سیه پوش یعنی که خدای تو عزادار حسین است
فرش بر رونق بازار حسین مینازد عرش بر جلوه رخسار حسین مینازد
ابر بر اشک عزادار حسین مینازد قبر شش گوشه به زوار حسین مینازد