خداوند سبحان مى فرماید: و علم آدم الاءسماء کلها ثم عرضهم على الملائکة فقال اءنبئونى باسماء هؤ لاء ان کنتم صادقین # قالوا سبحانک لاعلم لنا الا ما علمتنا انک انت العلیم الحکیم ؛ ⁽³⁸⁾ و نام هاى چیزها را به آدم بیاموخت سپس آنها را به فرشتگان عرضه کرد و گفت : اگر راست مى گویید مرا به نام هاى این چیزها خبر دهید. گفتند: منزهى تو، ما جز آنچه تو به ما آموخته اى دانشى نیست تویى داناى حکیم . خداوند سبحان مى فرماید: فتلقى آدم من ربه کلمات فتاب علیه انه هو التواب الرحیم ⁽³⁹⁾ و یا آدم اسکن انت و زوجک الجنة ؛ آدم از پروردگارش کلمه اى چند فرا گرفت ، پس خدا توبه او را پذیرفت ؛ زیرا او توبه پذیر و مهربان است . خداوند سبحان مى فرماید: الى قوله سبحانه - قالا ربنا ظلمنا انفسنا و ان لم تغفرلنا و ترحمنا لنکومن الخاسرین ؛ ⁽⁴⁰⁾ (آدم و حوا) گفتند: اى پروردگار! ما به خود ستم کردیم و اگر ما را نیامرزى و بر ما رحمت نیاورى از زیان دیدگان خواهیم بود.