از پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم ) روایت شده است : ((شوال نامیده شد زیرا گناهان مؤ منین در آن از بین مى رود.))
در ((اقبال )) آمده است : ((ورود در ماه شوال مانند ورود در رجب است و قبلا بطور کامل گفتیم که چگونه باید در این ماه وارد شد. و اگر نمى توانى آنچه را گفتیم بکار بندى ، باید مانند کسانى که احترام این ماه را قبول دارند وارد آن شوى . و همانگونه که کسى وارد شهر مکه و خانه خدا مى شود و آن را بزرگ مى دارد تو نیز باید با حرف و عمل این ماه را بزرگ بدارى . زیرا این ماه حرام مى باشد. بنابراین لازم است عقل و قلب تو این ماه را بزرگ دانسته و مواظب اعضاى بدنت باشى که در صراط مستقیم سیر نمایند. و بنده هنگامى مى تواند ادعا کند که تمام آداب بندگى را رعایت کرده است که تمامى کارهاى او مطابق با رضایت مالکش باشد.))
این کلام طولانى را بخاطر فوایدى که در بر داشت ذکر کردیم . ولى در این کلام این مطلب بود که شوال ماه حرام است و این خلاف مشهور است . بلکه از سخنان بعضى از بزرگان استفاده مى شود که تا به حال کسى چنین چیزى نگفته است ؛ زیرا در مقابل قول مشهور این قول را نقل کرده اند که ماههاى حرام از دهه آخر ((ذى الحجه )) شروع و در دهم ((ربیع الاخر)) پایان مى یابد. البته در ((وسایل )) روایتى نقل شده مبنى بر اینکه شوال از ماههاى حرام بوده و محرم ماه حرام نیست .
احتمال بعیدى هم هست که عبارت سید این باشد: ((شوال ماه احرام است )). بهر صورت همینقدر که این ماه ، ماه احرام براى زیارت خانه خدا مى باشد بزرگداشت آن لازم است . زیرا حتما خصوصیتى داشته که از ماههاى حج و وقت تشریع اعمال حج گردیده و زیارت خانه خدا در آن قرار گرفته است . و این ، براى بنده اى که مراقب معامله با مولاى خود مى باشد مطلب مهمى است .
روزه هاى این ماه
در بعضى روایات روزه شش روز بعد از عید وارد شده است . و در روایات دیگرى آمده است که روزه سه روز بعد از این دو عید مطلوب نیست . بهمین جهت این شش روز، از سه روز بعد از عید شروع مى گردد.
نیز روایت شده است که : ((روزه ماه رمضان و شوال و هر چهارشنبه و پنجشنبه جانشین روزه روزگار بوده و کسى که این مقدار روزه بگیرد، وارد بهشت مى شود)).
از کتاب المرقبات مؤلف :مرحوم آیت الله حاج میرزا جواد ملکى تبریزى (ره )
