منقبتى که حضرت صدیقه سلام‏اللَّه‏علیها با پدر و فرزندانش اشتراک دارد منور بودن بهشت است با تصویر او.
انس از حضرت رسول اکرم روایت مى‏کند که آن حضرت فرمود:

 
«ان آدم صلوات‏اللَّه‏علیه نظر فى الجنة فلم یر صوره مثل صورته فقال: الهى لیس فى الجنة صورة مثل صورتى؟ فاخبره اللَّه تعالى و اشار الى جنة الفردوس، فراى قصرا من یاقوته بیضاء فدخلها فراى خمس صور مکتوب على کل صورة اسمها: انا محمود و هذا احمد، انا الاعلى و هذا على، انا الفاطر و هذه فاطمه، انا المحسن و هذا حسن، انا ذوالاحسان و هذا حسین». (1)

زهرا که عنایتش به دنیا برسد
باشد که به فریاد دل ما برسد
یا رب سببی ساز که در روز جزا
پرونده ما به دست زهرا برسد

ظالم به جفا کاری خود عار ندارد
بر مظلمه و ننگ خود اقرار ندارد
خواهد که شود منکر ظلم و ستم خویش
تاریخ ولیکن سر انکار ندارد
مظلومیت فاطمه و محسن مقتول
تاریخچه ای جز در و دیوار ندارد
زان دم که پدر داد زکف فاطمه حقا
کس یار از او جز غم بسیار ندارد
ای کاش یکی بود که با خصم بگوید
تاب ستم این دخت عزادار ندارد
از داغ عظیمی که به جانش زده آتش
در سینه به جز آه شرر بار ندارد
فریاد که یار ضعفا یار ندارد
مولود حرم محرم اسرار ندارد
شد خانه نشین شیر خدا فاتح خیبر
بی فاطمه او قدرت پیکار ندارد
سوگند به مظلومی تاریخ که تاریخ
مظلوم تر از حیدر کرار ندارد
بر حاشیه برگ شقایق بنویسید
گل تاب فشار در و دیوار ندارد
ای سینه سپر کاش به جای تو علی بود
چون سینه تو طاقت مسمار ندارد
"میثم"

قالت فاطمة الزهرا(سلام الله علیها):

یا ابابکر من یرثک اذا مت؟

فمالی لا ارث رسول الله صلی الله علیه و آله

والله لادعون الله علیک و الله لا اکلمک بکلمة ما حییت

ای ابوبکر چه کسی از تو ارث می برد؟

(ابوبکر پاسخ داد:زن و فرزندانم)

پس چه شده است که من (دختر رسول خدا)از پدرم ارث نمی برم؟

(ابوبکر پاسخی نداشت؛

فقط ادعای خود را مطرح کرد که "پیامبر ارث نمی گذارد!")

سپس حضرت فاطمه فرمود:

سوگند به خدا تو را نفرین می کنم،

سوگند به خدا تا زنده ام کلمه ای با تو صحبت نخواهم کرد.

(کشف الغمة، ج2، ص37؛ بحارالانوار، ج8، ص107؛ مسند احمد، ج1، ص10)

قالت فاطمة الزهرا(سلام الله علیها):

روحی لروحک الفداء و نفسی لنفسک الوقاء یا ابالحسن!

ان کنت فی خیر کنت معک و ان کنت فی شر کنت معک

علی جان! جانم فدای جان تو،

و نفس و روح من سپر بلاهای جان تو یا ابالحسن!

همواره با تو خواهم بود ، اگر چه در خیر و نیکی به سر بری و یا اگر در سختی  و بلا گرفتار شدی باز هم تو خواهم بود.

(کوکب الدری ، ج1، ص196)