مردی از امام علی(ع) درخواست اندرز کرد.امام فرمودند: از کسانی مباش که بدون عمل صالح به آخرت امیدوار است و توبه را با آرزوهای زیاد به تاخیر می اندازد.دیگران را پرهیز میکند اما خود پروا ندارد،نیکوکاران را دوست دارد اما رفتارشان را ندارد،گناهکاران را دشمن دارد اما خود یکی از گناهکاران است.

چون گناهانش زیاد است مرگ را دوست نمیدارد ولی در آنچه مرگ را ناخوشایند میسازد پافشاری دارد،در گرفتاری نا امید است و در سلامت مغرور،برای دیگران که گناهی کمتر از او دارند نگران و بیش از آنچه که عمل کرده امیدوار است.چون در برابر شهوت قرار گیرد گناه را برگزیده و توبه را به تاخیر اندازد.در پند دادن مبالغه میکند اما خود پند پذیر نمیباشد...

گردآوری: عطر ریحان