اگر درحالاتی که شکنجه های شدید بر من قالب می شد، حالت ذکر و توسل را نمی داشتم؛ هرگز نمی توانستم 7 ماه از اسارتم را زیر شکنجه منافقین بند بیاورم. و این در حالی بود که شکنجه های بی رحمانه بعثی ها جای خود را داشت.
به خاطر دارم که توسلات و در کنار آن زیارت عاشورا را زیاد می خواندم.
خدا رحمت کند بزرگ آزاده ایران، حاج آقا ابو ترابی را؛ همیشه به من می گفت که تو با زیارت عاشورا زنده هستی. من دائم در زیر شکنجه های شدید زیارت عاشورا را می خواندم، بلند بلند می خواندم ولی نعره نمی کشیدم.آنها دوست داشتند که داد بزنم و التماس کنم ؛ ولی من تا دردم می گرفت بلندتر می خواندم و مخصوصا به لعنت ها که می رسیدم ،هم بلندتر می خواندم و هم خیلی تکرار می کردم.
عباس حسین مردی
